خدا

همه بود ...،

آسمان هیچ من، از پسِ آن همه

به شب و روز رسـید

و هیچ من در تاریکی شب زده

به هیچ رسید

من هیچ بودم و هیچ من 

هیچ نبود

تو همه بودی

اما تو با آن همه هیچ نداشتی

و من با آن همه، هیچ بودم

هیچ من در بی انتهای تو 

به انتها خواهد رسید

بی ادعا،

 دلم برای همه

خیلی تنگ شده

در انتهای هیچ

به همه خواهم رسید ... !