زخم های آهسته

مهدی حاجی اسمعیل لو

زخم های آهسته

مهدی حاجی اسمعیل لو

تو امیری

تو سپهسالاری؛

تو امیری؛

تو،

از شما، بزرگتر است

آنقدر که،

بزرگی خدا، تو دارد.


آنگاه که نگاهم بودی!

 التهاب زمان،

در بوم زندگی از التیام جراحت

جوانه میداد


اکنون خسته تر از همیشه،

ریشه ام از

شانه های خشکیده ی تنم می چکد.


بپاخیز

تنها خدا،

تنها، خدا می ماند و

تنهایی ام

تنها


نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد