چوب حراج

بلوغ دردم را

بالغ دولتی احتکار

و بالغ بر هزار مَبلغ،

 فروخت

و چوب حراج به فقرم

در بازار سیاه،

مرا به گدایی انداخت.

دریغ از اندک

ذهن که هِی،

 هِی من خوردم از

صراحی

---

ایلیا-خوئی
مهر بانوی بزرگمهرم

سلام
دیشب تمام شعراتونو خوندم. بسیار عالی بود. اما روح شعر شما خیلی زخمی ست. گرچه اینهمه زخم میتونه یکی از زیباترین پیراهنها بر تن یک شاعر باشه ولی بخوبی میبینم که یک روز در یک طلوع نارنجی ، در طلوع یک نارنج ، نارنجستانی رو بر دامان خود مشاهده خواهید کرد.
اهل کجایم. از اهالی کجا. باور می کنید اگه بگم حتی در انتهای آدرس خانه ام آمده است : بن بست ِ گُل ؟
بله به قول شما اهل کجایم :

می روم

میروم جائیکه...

اسمش کجاست!

تو روزی، 

می بینی، کجا را

می خوانی شعرهایش را

می دانی قصه هایش را

نه پشت دارد و نه رو

عیان است در نهان

به زیبائی یک زن.

زن پیوسته است و فصل دارد

لیک چهار وصل است بانو

جائیکه 

با نقاب هم زیباست

باحجاب هم باید، رخ نمود 

با عفاف هم باید، دامن گشود

آنجا...

کجاست

                                                                                                               "مهدی حاجی اسمعیل لو"

شعراتون فوق العاده ست مثل این :

وقتی میروی

کوه تا دور دست ها تو را بدرقه خواهد کرد

که شاید

یک لحظه برگردی

                                                                                                               "مهدی حاجی اسمعیل لو"
و یا این یکی :

هرچند که میروی

برگردی یا برنگردی

 لااقل مسافرباش

پل سفر 

هرگز پشت سر مسافر خراب نمی شه

ولی؛

انتظار نداشته باش

آبادیِ پشت سرت ویران نشه

                                                                                                                "مهدی حاجی اسمعیل لو"

کدوم یکی از شعراتونو اینجا بنویسم؟ انتخاب سختیه وقتی هر یک از دیگری بهتره.
لطفا هر وقت به روز میشید خبرم کنید تا با خودم چتر نیارم...