لحظه تا...

 
 

دمی،

دمِ غروب و

 دم،

با واژه ها فرو خواهم خورد

بیگاه

باد مرا

با کوه می شناخت

اما خزان،

دل به باد نمی سپرد 

بیراهه

راه گم کرده است و

گاه تا غروب،

در راه،

تاتی تاتی میکند

دست اش را بگیرید

به طلوعی دیگر

راهی نمانده است و

 ظلمت را هرگز.

http://www.shereno.com/profile.php?op=show&uid=38785

---